Ludowa rozrywka hazardowa

Portugalia starannie zachowuje „małe” formy ekscytacji - komorowe, ciepłe i społeczne. Nie chodzi o neonowe kasyno, ale o kawiarnię z widokiem na plac, mnóstwo kart na ceramiczne kubki, domino wieczorami, tombolę i rafy (loterie) na wakacjach parafialnych, gdzie wygrana jest bardziej powodem do uśmiechu niż "zmienić swoje życie. "Poniżej znajduje się mapa takiej rozrywki, ich zasady kompatybilności i gdzie przechodzi linia między kulturowym zwyczajem a graniem za pieniądze.

1) Cafe i gry karciane kwartalne

Sueca (sueca) - kultowa gra zespołowa na łapówki (2 × 2). Wynik, prezentacja, lakoniczne gesty partnerów i przyjazna ironia wokół - klasyczna ścieżka dźwiękowa z Lizbony i północnych kwartałów. Zakłady, jeśli są, są symboliczne: na kawie, pastel de nata lub „następnej rundzie”.

Bisca (bisca) - rodzina gier na pokładzie 40 kart (tradycja włosko-iberyjska). Szybkie gry, łatwa konkurencja i doskonała gra „pauza” w ciągu dnia.

Sete e meio (sete e meio/” siedem i pół„) jest krewnym blackjacka na małym pokładzie; w życiu codziennym - Nowy Rok i świąteczna zabawa u dorosłych, częściej bez pieniędzy lub z warunkowych żetonów „odsetek”.

Król/Konkurs na łapówki - w kulturze studenckiej i „kawiarni” są cykle z mini-trybów (kontrakty, zakazy, „kary”) - nieformalne „ligi” przyjaciół.

Etykieta: bawić się powoli i troskliwie, nie kłócić się głośno, nie „nauczać” starszych, którzy grają dłużej; spory monetarne są tabu, w skrajnych przypadkach - po stronie właściciela kawiarni.

2) Domino i matrakilyush (piłka nożna stołowa)

Domino (domino) - „język migowy” dziedzińców i nasypów. Grają parami; często trzymać wynik „do punktów N”, żartując ze sobą. Czasami zgadzają się na symboliczną nagrodę (kawa, deser).

Matraquilhos (piłka nożna stołowa) - w barach i promenadach plażowych. Mini-turnieje „zwycięzca pozostaje przy stole”; przegrany „wkłada” napój bezalkoholowy lub espresso - maksymalnie przyjazne podniecenie.

3) Targi, „romaria” i partie parafialne

Tómbola (tómbola) i rifas (rafy) to bilety papierowe i bęben obrotowy na festiwalach parafialnych i "quermesse. "Nagrody gospodarstwa domowego: koszyk z lokalnymi produktami, certyfikat sklepu, ciasto, pamiątki. Składki trafiają do remontów świątyni, szkoły, sekcji sportowej lub lokalnej organizacji charytatywnej.

Bingo solidário (charytatywne bingo) - hala lub dziedziniec w domu kultury; niskie stawki kart, jasne zasady, prezenter wolontariatu. Główną wartością są spotkania i zbieranie funduszy.

Mini-aukcje na wiejskich festiwalach - grają w rękodzieła, sera, wina. Podniecenie - miękkie, stawki - „pod wakacje”.

Norma: przejrzyste skrzynki darowizn, ogłoszenie celu kolekcji i listy nagród. Kontrowersje i „licytacja” są zniechęcone.

4) „Raspadinhas” i mikroprzedsiębiorstwa gospodarstwa domowego

Loterie natychmiastowe („raspadinhas”) to kioski i skrzynki snuff w całym kraju. Koszt jest niewielki, format jest "wymazać i dowiedzieć się. "Dla wielu jest to nieszkodliwy nawyk "na szczęście" po wypłacie lub na wakacje, ale kultura odpowiedzialności nie wymaga przekształcenia tego w codzienny rytuał.

Doradztwo w zakresie higieny dla gospodarstw domowych: zdecydować z wyprzedzeniem budżet „na rozrywkę” (na przykład stała kwota raz w tygodniu), a nie „nadrobić zaległości” z nieudanymi biletami.

5) Zakłady piłkarskie i „podwórkowe”

Mecze Primeira i drużyny narodowej - powód, aby argumentować „za słowo” lub z symboliczną nagrodą: zapłacić za pizzę, deser, wczesne śniadanie w niedzielę.

Biuro i studenckie mini-baseny - zapowiedź wyniku lub autora celu. Stopy pieniężne, jeśli takie istnieją, są zwykle mikroskopijne i wstępnie uzgodnione, aby nie psuć relacji.

6) Farby regionalne

Północ (Minho, Porto): temperamentalne partie Sueca i domino na ulicach, hałaśliwe „quermesse” latem.

Centrum i Lizbona: Kultura kawiarni, gdzie mapy i domino są częścią codziennego rytmu i tombola jest częścią kalendarza parafialnego.

Alentejo i Algarve: mierzona „siesta gra”, letnie noce charytatywne na świeżym powietrzu.

Azory i Madera: targi wyspowe z rafami, lokalne nagrody (ryby, ser, banany maderskie), turnieje mini-domino nad morzem.

7) Gdzie granica jest: prawo, etyka i „nie zepsuć wakacje”

Spotkania publiczne i tombola organizowane są z pozwoleniami i na rzecz społeczności - to nie jest „szary” biznes.

Cafe gry są o społeczność. Stawki pieniężne, jeśli zwiększają stopień i powodują kłótnie, są sprzeczne z duchem tradycji.

Odpowiedzialnie: nie angażować nieletnich, nie przenosić sporu krajowego do „finansowego”, nie grać „długu”, nie mieszać alkoholu i podniecenia.

8) Mini-przewodnik „pięknie gra”

1. Zgodzić się z góry: gra "symbolizm' lub" szacunek "? Jasna zasada to mniej konfliktów.

2. Uważaj na ton: ironia - ok, sarkazm i ciśnienie - nie.

3. Ograniczyć budżet „na szczęście”: na przykład jeden „raspadinha” na tydzień i pełny przystanek.

4. Nie „nadrabiać” utraty: stracone - zmiana aktywności (spacer, kawa, rozmowa).

5. Szanuj przestrzeń kawiarni i wakacje: nie zajmuj stołu w godzinach napływu, nie kłóć się z personelem/wolontariuszami.

6. Dbaj o bliskich: jeśli ktoś się martwi, przekładamy emocje na gry w gotówkę.

9) Dlaczego Portugalia

„Podniecenie ludzi” to klej społeczny. Skupia pokolenia, wspiera lokalne społeczności i organizacje charytatywne, dostosowuje się do rytmu kwartału i święta. Podniecenie jest tutaj tłem do komunikacji, a nie celem samym w sobie. Kiedy obowiązuje prosta zasada „grać dla uśmiechu”, tradycja kulturowa żyje bez zakłóceń i ryzyka.

Bottom line: ludowe rozrywki hazardowe Portugalii są sueca i bisque w kawiarniach, domino i matrakilhos na nabrzeżu, rafy i tombola na wakacjach parafialnych, rzadkie „raspadinhas” w nastroju. Jest to świat małych zakładów i wielkich rozmów, gdzie szacunek, poczucie proporcji i wspólna radość są cenione - i gdzie linia między „ekscytacja” i „grać” biegnie prostą zasadą: nie na niekorzyść siebie i innych.