Kultura i historia

Jemen jest jednym z najstarszych ośrodków kulturalnych Arabii: sabejskie, katabańskie i himyarytowe królestwa rozkwitły na handlu frankincense i mirry; według legendy, lokalna kawa rozprzestrzeniła się na świat przez port w Mokha.

Wraz z rozprzestrzenianiem się islamu powstają szkoły religijne i tradycja zeidytów na północy; w czasach nowożytnych kraj jest podzielony pomiędzy Imperium Osmańskie (zapleczem) i Koronę Brytyjską (Aden).

W 1990 r. Jemen Północny i Południowy zjednoczyły się, ale kolejne dziesięciolecia są naznaczone kryzysami politycznymi i konfliktami.

Kodeks kulturowy opiera się na wspólnocie, poezji i śpiewie (jemeńskie maqams, muwashshah), tańcu (baraa), rzemiosle, tradycyjnym sztylecie jambiya i bogatej kuchni (salta, hanja z cydrem miodowym, naczynia tagara).

Architektura jest znakiem rozpoznawczym kraju: murowane wieże Shibam, stare miasto Sana'a i kamienne wioski górzystego Jemenu; naturalnym symbolem jest archipelag Socotra z „krwawymi smoczymi drzewami”.

Pomimo trudnych lat, jemeńska diaspora i lokalne inicjatywy utrzymują tradycje poetyckie, muzyczne i rzemieślnicze, zachowując ciągłość kulturową.