Kultura i historia

Kiribati jest kulturą polinezyjsko-mikronezyjską o silnej tożsamości oceanicznej: życie, rzemiosło i mitologia są ściśle związane z morzem.

Sercem każdej osady jest maneaba, społeczna rada domowa, w której klany (kainga) dyskutują o sprawach, świętują i zachowują tradycje ustne; siedzenia są rozmieszczone w ogólnych „blokach” (boti), co odzwierciedla strukturę społeczną.

Język i-kiribati (gilbertese) i chóralne śpiewy towarzyszą te mwaie taniec - z wyraźnymi wyrazami twarzy i „fale” rąk, przypomina nawigacji i przypływów.

Pandan tkanie, wędkowanie, te ano gry są powszechne w codziennym życiu, a sok kokosowy (karewe) i ryby są podstawą menu.

Kontakty europejskie zacieśniły się w XIX wieku; w 1892 terytorium to stało się brytyjskim protektoratem, a następnie kolonią wysp Gilbert i Ellice.

Wydobycie fosforanów na wyspie Banaba doprowadziło do przeniesienia niektórych Banabanów na wyspę Rabi (Fidżi).

W 1943 roku atol Tarawa stał się miejscem jednej z najbardziej zaciętych bitew na Oceanie Spokojnym.

Niepodległość ogłoszono 12 lipca 1979 roku.

Obecnie program kulturowy łączy wspólnoty chrześcijańskie, zwyczaje wioski Maneaba i współczesną diasporę; na pierwszy plan wysuwają się tematy związane z ochroną języka, ochroną gruntów i dostosowaniem do rosnących poziomów morza.