Kultura i historia

Nauru jest mikronezyjskim społeczeństwem o silnych więzach przodków: ziemia i status były tradycyjnie określane przez przynależność do dwunastu klanów, pokrewieństwa i porozumień komunalnych.

Język nauruański (Dorerin Naoero), codzienna kultura opiera się na wędkarstwie, drzewie kokosowym, zbiorowych uroczystościach i wspólnotach chrześcijańskich.

Od końca XIX wieku wyspa weszła na orbitę mocarstw kolonialnych: niemiecka administracja została zastąpiona mandatem Ligi Narodów pod administracją Australii, Wielkiej Brytanii i Nowej Zelandii.

Odkrycie fosforanów zmieniło Nauru w jeden z najbogatszych na mieszkańca w połowie XX wieku, ale zależność od jednego zasobu i jego wyczerpanie doprowadziły do kryzysów gospodarczych.

W latach 1942-1945 wyspa przetrwała japońską okupację i deportację mieszkańców.

Niepodległość ogłoszono 31 stycznia 1968 roku.

W najnowszej historii ważne są tematy związane z odbudową gruntów po wydobyciu, zrównoważonymi źródłami dochodu oraz zachowaniem języka i tradycji na małym obszarze, na którym szczególnie pilnie odczuwane są procesy globalne.