Peruwiańska tradycja gry rozwinęła się u zbiegu przedlatynoskich rytuałów wymiany i kolonialnych praktyk loterii, mocno zakorzenionych w miastach w XIX-XX wieku.
Miłosierdzie i bingo na festiwalach patronackich, a także wyścigi w Hipódromo de Monterrico w Limie, symbol „starej szkoły” wypoczynku, zyskały masową popularność.
Od końca XX wieku piłka nożna (Alianza Lima, Universitario, Sporting Cristal) stała się kulturalnym centrum sportowych emocji, wokół którego powstała kultura zakładu: zbiorowe oglądanie meczów, ekspresowe pociągi dla ligi latynoamerykańskiej i europejskiej.
Na obszarach miejskich Limy i dużych ośrodkach regionalnych zakorzeniła się sieć sal czasowych; estetyka automatów i promocji często ponownie myśli o loca - Andach, Nasku, inkaskim symbolice.
W latach 2010-2020 nastąpiła zmiana na format mobilny: czaty z „prognozami”, zakłady na żywo podczas klasycznego i cross-promo między sportem a automatami.
Ogólnie rzecz biorąc, profil kulturowy gry w Peru łączy formy rodzinno-komunalne (loterie, bingo) i nowoczesne miejskie środowisko cyfrowe, gdzie sport pozostaje głównym motorem zaangażowania.